बाबांची परी... (कविता)

आज अगदी पहाटे पावणे तीन वाजता काम संपवत होतो. पहाटेची भयाण शांतता होती. दिवसभर वल्लरीचा गडबड गोंधळ चालू असतो. पहाटेच्या शांततेतही तिचा किलबिलाट माझ्या कानात घुमत होता. तेव्हा अगदी १०-१५ मनात आलेले भाव कवितेच्या रूपात शब्दांतून उमटले. तुम्हा सर्वांना नक्कीच आवडेल.

#vyankateshkalyankar #anandyatri

पुढे वाचा

माहेराला येऊन जा... (कविता)

पुढे वाचा

दादाच माहेर (कविता)

पुढे वाचा

चल ना रे दादा पुन्हा लहान होऊ... (कविता)

ताई दादाच्या नात्यावर प्रकाश टाकणारी कविता -

पुढे वाचा

दादावर तू रुसू को (ताईसाठीची कविता)

💫  _माहेरी आलेल्या ताईला दादा रागावलाय. तिला समजावण्यासाठी लिहिलेली हृदयस्पर्शी कविता_

😰
माहेराला आलीस ताई
दादावर तू रुसू नको
त्याचा राग खोटा आहे
खरं खरं फसू नको

बोलला असेल दादा तुला
त्याचं नको मानू वाईट
मनापासून एकदा आठव
लहानपणीची खोटी फाईट

राखी पौर्णिमेला तू
किती किती नटायचीस
ओवाळणीसाठी मग
दादाशीच भांडायशीच

चड्डीतला दादा तुझा
पँटमध्ये केव्हा गेला
हातात नेऊन देऊ लागलीस
चहाचा गरम पेला

भातुकलीचा संसार तुझा
बालपणी तो मोडत होता
संसार खरा मांडून दिला
तेव्हा किती रडत होता

आठवतं का तुला तो
तुझ्या लग्नात झटला होता
तू गेल्यावर चार दिवस
रडत रडतच झोपला होता

बोलला असेल भले बुरे
त्याचं काय असतं एवढं
ताई दादात असतात का गं
राग लोभ खरे खुरे

दादालाही असतात गं
खूप सारे व्याप ताप
कसा देईल ताईला तो
वाईट साईट शिव्या शाप

आई बाप पिकलं पान
कधीतरी गळून पडेल
त्यानंतर दादाच माहेर
तुझे तुलाच कळून चुकेल

नको ना गं ताई तू
दादावरती अशी रुसू
कशी आवडेल दादाला
रडणारी ताई मुसू मुसू 😰

 © *व्यंकटेश कल्याणकर*, पुणे

पुढे वाचा

प्रेम (नवी कविता)

जमीन तीच, आभाळ तेच

काळजाला लागते जोरात ठेच

तेव्हा समजा खरं खरं

नक्की पडलात प्रेमात बरं

कुट्ट अंधार लख्ख प्रकाश

गोड दिसतं सगळं आकाश

ध्यानी मनी स्वप्नी तेच

दूर होतात सगळे पेच

चंद्रात दिसतं आपलं प्रेम

आयुष्य होतं सुंदर गेम

तिचं त्याचं सगळंच सेम

एक होणं उरतं एम

तिची आवड, त्याची गोडी

हवीशी वाटते प्रत्येक खोडी

जपावा वाटतो प्रत्यक्ष क्षण

प्रेमातच जगू लागतं मन

त्याचं हसू, तिचे आसू

होऊ लागते खूप कदर

पोटात घ्यायला छोट्या चुका

मोठा होतो खूप पदर

व्यंकटेश कल्याणकर

पुढे वाचा

आयुष्याचा उत्सव व्हावा (नवी कविता)

लाथ मारुनी आव्हानांना

गंध यशाचा धुंद करावा

मिठित घ्यावी आपुली स्वप्ने

आयुष्याचा उत्सव व्हावा

तोच श्वास अन तीच हवा

पळ पळ भासो नित्य नवा

सजीव होण्या जिवंतपणा

आयुष्याचा उत्सव हवा

नको निराशा, नकोत मोह

स्वत: स्वत:चा सोडू डोह

जगणे आपुले सार्थ कराया

आयुष्याचा उत्सव व्हावा

कष्ट करा, गाळा घाम

नष्ट होतील सारे ताण

उंच होईल तुमची मान

आयुष्याचा उत्सव छान

होईल जेव्हा आपुला अंत

नयन मिटूया तेव्हा शांत

पाहून आपुला आयुष्य उत्सव

मरणाचाही होईल महोत्सव

व्यंकटेश कल्याणकर

पुढे वाचा

फेस झाले बुक, अन्‌ कुठच मिळना सुख

फेस झाले बुक, अन्‌ कुठच मिळना सुख
आयटीमध्ये ऐटीत जगायची भागना आमची भूक
आईबापाला केले आम्ही जिवंतपणी विभक्त
पराक्रमाच्या पोवाड्यानं सळसळना आमचं रक्त

तोडली आम्ही तुळस अन्‌ सोडला आम्ही गाव
कुणाचा कुणालाच इथं लागना कसा ठाव?
हिरवा कंदिल पेटला की झाली आमची भेट
पाहिले नाही कित्येक दिवस सग्यासोयऱ्यांचे गेट

कसला आलाय सण अन्‌ कसला आलाय उत्सव
आमच्यासाठी चार भिंतीत स्वत:चाच महोत्सव
फेस झाले बुक, अन्‌ कुठंच मिळना सुख
आयटीमध्ये ऐटीत जगायची भागना आमची भूक...

वाटलं कधी खावं खमंग तर ऑनलाईन ऑर्डर
घरात असूनही होऊ लागला घरच्या चवीचा मर्डर
इंटरनेटवरूनच फिरतो आम्ही साऱ्या साऱ्या जगात
मग गरज काय कधी कोणाच्या डोकावयाची मनात

माणूस झाला खूप छोटा अन इंटरनेट झालं मोठं 
एवढ्या मोठ्या जगात समजेना काय खर काय खोट
फेस झाले बुक, अन्‌ कुठंच मिळना सुख
आयटीमध्ये ऐटीत जगायची भागना आमची भूक..

- व्यंकटेश कल्याणकर  

पुढे वाचा