जगभरातील तमाम प्रेम करणारे आणि प्रेम मिळविणारे खूप नशीबवान असतात. प्रेम करण्यासाठी आणि मिळविण्यासाठी तसेच मिळालेलं प्रेम स्विकारण्यासाठी स्वत:च्या ठायी सामर्थ्य असावं लागतं. मग प्रेम निभावणं, लग्नाच्या बेड्यात अडकणं, शरीरानं जवळ येणं या साऱ्या लौकिकार्थाने क्षुल्लक गोष्टी आहेत. जगातील साऱ्या पुरुषांना कोणतीही स्त्री भोगल्यावर एकाच प्रकारचं सुख मिळतं. तर साऱ्या स्त्रियांनाही कोणत्याही पुरुषाकडून एकाच प्रकारचं सुख मिळतं. त्यामुळे 'भोगण्या'पेक्षा खऱ्याखुऱ्या प्रेमाला अधिक महत्व द्यायला हवं.
प्रेम करण्यासाठी प्रेम करणाऱ्याच्या ठायी प्रचंड धैर्य, मोठा संयम आणि स्थिर चित्त असावं लागतं. प्रेमात पडल्यावर वाट पाहणं, उतावीळ न होणं या गुणांना आत्मसात करावं लागतं. तसेच आजूबाजूच्या जगाचं भानही ठेवावं लागतं. बऱ्याच वेळा नव्हे प्रत्येक प्रेमाच्या बाबतीत आपल्याला असं वाटत असतं की आपण जे करत आहोत, ते कोणालाच ठाऊक नसतं.
आपण जे करत असतो ते ठाऊक नसलेलं आपल्या आजूबाजूला कोणीच नसतं. सगळ्यांना सगळं ठाऊक असतं आणि तसं झालं नाही तर नक्की समजा की तुम्ही प्रेम हे वरवरचं आहे, मनापासूनच नाही!
एखादा मुलगा एखाद्या मुलीच्या प्रेमात पडला तर तिच्यासमोर व्यक्त होण्यासाठी मोठं धैय लागत असतं. तिला 'तू मला आवडतेस' एवढं साधं वाक्‍य म्हणायला जगातील सारी शक्ती खर्ची पडल्यासारखं त्याला वाटत असतं. याशिवाय तिच्याकडून आलेली प्रतिक्रिया पचवायला आणखी धैर्य. अर्थातच ती 'हो' मध्ये असेल तर जगातील सारा आनंद आपल्या वाट्याला आल्यासारखं वाटतं. तर 'नकार'आला तर तो पचवायलाही धैर्यच लागतं.
प्रेमात यश आलं आणि एकत्र येण्यात पुढे काही संकटं आली तर पुन्हा त्यांच्यावर मात करायला हिम्मत लागते. अन्‌ नकार आला तर न कोसळता उभं राहण्यासाठी मोठं बळ लागतं.
त्यामुळे जगभरातील भावी 'प्रेमवीरां'ना एवढचं सांगावसं वाटतं की, तुमच्याकडे प्रचंड "धैर्य' आणि तेवढीच 'हिम्मत' अन संयम असेल तरच प्रेमात पडा. नसता, प्रेमाच्या भानगडीतच पडू नका!
0 comments:
Post a Comment