'माझी सुपारी घेशील का?'

शाळेतील एक मॅडम रजेवर होत्या. त्यामुळे दुसऱ्या एका मॅडमना मोकळा तास घ्यावा लागला. त्या मॅडम त्या वर्गाला शिकवतही नव्हत्या. परंतु मोकळा आणि शेवटचा तास असल्याने मुख्याध्यापकांनी त्यांना तेथे पाठविले. वर्गात गोंधळ होता. मॅडम आल्यावर काही मुले शांत झाली. पण काही विद्यार्थी अजूनही गोंधळ करत होते. बाहेर पाऊस पडत असल्याचे विद्यार्थ्यांना खेळायला सोडनेही शक्‍य नव्हते. एक तास काहीतरी सदुपयोगी लावावा म्हणून मॅडमनी वर्गावर नियंत्रण मिळवित "चला आपण गप्पा मारूया!‘ असे म्हटले. त्यानंतर वर्ग अधिक शांत झाला. मॅडमनी प्रत्येकाला तुम्हाला आयुष्यात काय व्हायचे आहे असे विचारायला सुरुवात केली. कोणी डॉक्‍टर, कोणी इंजिनिअर, कोणी शिक्षक वगैरे होण्याची इच्छा व्यक्त केली.

आता मागील बाकावरील एका उनाड म्हणून ओळखल्या जाणाऱ्या विद्यार्थ्याचा नंबर आला. तो म्हणाला, "मॅडम आपल्याला पेट्या कमावायच्या आहेत?‘ मॅडमला समजले नाही. त्या म्हणाल्या, "म्हणजे काय?‘ त्यावर त्या विद्यार्थ्याने स्पष्टीकरण देताना सांगितले की, "मॅडम, पेट्या कमावणार म्हणजे सुपाऱ्या घेणार, अन्‌ पैसे कमावणार?‘ "सुपाऱ्या म्हणजे माणसांना मारण्याच्या?‘ मॅडम आश्‍चर्य व्यक्त करत म्हणाल्या. त्यावर पोराने मॅडमकडे पाहत, डोके खाजवू लागला. त्यानंतर कोणीच काहीच बोलले नाही. मॅडम एकदम भोवळ आल्यासारख्या जोरात खुर्चीवर बसल्या. अन्‌ नकळतच त्यांच्या डोळ्यांच्या कडा ओल्या झाल्या. सगळ्या वर्गात नको असलेली निरव शांतता पसरली. वर्गातील काही हळवी मुले मॅडमकडे पाहतच राहिली.

स्वत:ला सावरत मॅडमनी पर्समधील रूमाल काढत डोळे पुसले. त्या म्हणाल्या, "तुला माझी सुपारी दिली तर घेशील का?‘ तेवढ्यात वीजांचा प्रचंड कडकडाट झाला. वीजांच्या आवाजापेक्षाही वर्गातील परिस्थितीमुळे विद्यार्थी अधिक घाबरले. मागच्या बाकावरील विद्यार्थी धावत आला आणि मॅडमच्या पाया पडत म्हणाला, "मॅडम, तुमी आमच्या मॅडम हायेत, तुमची सुपारी कशी घेईल‘ त्यानंतर मॅडम म्हणाल्या, "तुझ्या आईची, बाबाची, भावाची, या वर्गातील मित्राची कोणाचीही सुपारी घेशील?‘ त्यावर विद्यार्थी, "मॅडम हे सगळे आपल्या जवळचे हायेत त्यांची सुपारी कशी घेईल?‘ मॅडम दीर्घ श्‍वास घेत म्हणाल्या, "मग तू ज्यांची सुपारी घेऊन ज्यांना मारशील ते पण कोणाच्या तरी जवळचे असतील ना?‘ बऱ्याचवेळा नेमक्‍या वेळी वेळ संपून जाते. त्याप्रमाणे तेवढ्यात तास संपल्याची घंटा वाजली. आणि प्रचंड हळवा झालेला वर्ग क्षणार्धात हळवेपणा सोडून शाळेबाहेर धावत सुटला.

दुसऱ्या दिवशी मॅडमनी त्या मुलाला बोलावून घेतले. त्याच्याशी अधिक संवाद साधला. त्याचे समुपदेशही केले. शाळेच्या परंपरेप्रमाणे शाळा भरण्यापूर्वीच्या प्रार्थनेसाठी त्याला सर्वांसमोर येऊन प्रार्थना म्हणण्यासाठी तयार केले. पुढील 2-4 दिवस त्याच्याकडून चांगली तयारी करून घेतली. आज तो दिवस उजाडला होता. त्यादिवशी तो विद्यार्थी प्रार्थना म्हणणार होता. मॅडमला थोडीशी चिंता वाटत होती. तो प्रार्थना नीट म्हणेल का? प्रार्थनेमुळे त्याच्या जीवनात काही फरक पडेल का?

(Courtesy  : www.esakal.com)