व्हॉट्‌सऍपच्या जमान्यात आपल्याला दररोज अनेक मेसेजेस येत असतात. त्यामध्ये कधी कधी प्रदीर्घ लेखही फॉरवर्ड केले जातात. हे लेख येतात कुठून, एवढे मोठे लेख लिहितात कोण; तर हे जे लेखक मंडळी असतात ते बहुतेकवेळा "ब्लॉगर्स‘ असतात. ऑनलाइन माध्यमांत ब्लॉगवर लेखन करणाऱ्यांना "ब्लॉगर्स‘ म्हणतात. किरकोळ मर्यादा सोडल्या तर संकेतस्थळ आणि ब्लॉगमध्ये फार फरक नाही.
गुगल, वर्डप्रेससारख्या माध्यमातून आपण अगदी तासाभरात आपला ब्लॉग सुरू करू शकतो. आपल्या हव्या त्या विषयावर अभिव्यक्त होण्यासाठी ब्लॉग हे प्रभावी माध्यम आहे. जी-मेलचा ई-मेल आयडी वापरून आपण गुगलच्या "ब्लॉगर‘ सेवेद्वारे स्वतःचा ब्लॉग सुरू करू शकतो. एका ई-मेलवरून आपण अनेक ब्लॉग तयार करू शकतो. एका ब्लॉगवर अनेक लेख लिहू शकतो.
ब्लॉगिंगची सेवा नि:शुल्क उपलब्ध आहे. याशिवाय ब्लॉगला भेटी देणाऱ्या "व्हिजिटर्स‘च्या संख्येवरून जाहिरातीही मिळू शकतात. गुगल ऍड्‌सच्या माध्यमातून मिळणाऱ्या जाहिरातीतून उत्पन्नही उपलब्ध होऊ शकते. मराठी भाषेत ही पद्धत अद्याप फारशी प्रचलित नाही. मात्र, पाश्‍चिमात्य देशात ब्लॉगिंग हा मोठा व्यवसाय झाला आहे. अगदी कथा, कविता, राजकारण, साहित्य, पाककृती, पर्यटन आदी विषयांवरचे ब्लॉग्ज्‌ लोकप्रिय आहेत.
मराठीमधील ब्लॉग्ज्‌वर दर्जेदार साहित्य प्रकाशित होत राहते. प्रसार आणि प्रचाराअभावी "मराठी ब्लॉगर‘ अद्यापही काही अंशी दुर्लक्षितच आहे. मात्र, अलीकडच्या काळात राजकीय विषयांवर काहीतरी खळबळजनक लिहिणारे ब्लॉगर अल्पावधीतच लोकप्रिय होत असल्याचे चित्र समोर येत आहे.
ब्लॉग लेखनामध्ये अनेक प्रकार आहेत. त्यामध्ये खासगी ब्लॉग, समूह ब्लॉग, संस्थेचे ब्लॉग वगैरे प्रकार करता येतात. विशेष म्हणजे फेसबुक, ट्‌विटर वगैरे म्हणजे एक प्रकारचे ब्लॉगिंगच आहे. ते मायक्रोब्लॉगिंग प्रकारात मोडते. ब्लॉगची लोकप्रियता वाढली, तर आपण विहित शुल्क अदा करून आपल्या ब्लॉगला संकेतस्थळात परावर्तित करू शकतो.
जॉन बर्गर यांची वेबलॉगची संकल्पना
जॉन बर्गर यांनी 1990 मध्ये वेबलॉग ही संकल्पना आणली. पुढे तीच ब्लॉग म्हणून नावारूपास आली.
दररोज विशिष्ट व्हिजिटर्सचा आकडा गाठला की ब्लॉगला गुगल ऍड्‌स मिळतात. अधिकृत शासकीय ब्लॉग तयार करणारा इस्राईल हा पहिला देश आहे. पाश्‍चिमात्य देशात वैयक्तिक ब्लॉगिंग हा मोठा व्यवसाय आहे.
(Courtesy: www.esakal.com)
0 comments:
Post a Comment