तिची दहावीची परीक्षा पार पडली. आज तिचा दहावीचा निकाल समजणार होता. तरीही
निकाल पाहण्यास जाताना तिला भीती वाटत होती. निकालावरून घरात कोणी काही
बोलणारं नव्हतं. तिच्या घरात आई, बाबा आणि तिला एक लहान भाऊ होता. कुटुंब
छोटं होतं, पण समाधानी होतं. घरातही ती आईला घरकामात मदत करत होती. तिने
अभ्यासही खूप केला होता. पण तरीही तिला धाकधूक होतीच. आई, बाबा आणि छोट्या
भावालाही काहीशी चिंता लागली होती. वडिल नोकरी करत होते. त्यांना वेतनही
फार जास्त नव्हते. तसे त्यांचे गावही छोटे होते. मात्र, याच गावातून देशाला
मोठमोठे लोक मिळाले होते.
जे आहे त्यात हे कुटुंब समाधानी होतं. मात्र मुलगी मोठी होत असल्याने बाबांना तिच्या लग्नाची चिंता सतावत होती. तिच्या लग्नासाठीच्या आर्थिक तरतूदीच्या विचाराने ते अधिकच चिंताग्रस्त होत. तरीही ती वडिलांना आधार देत होती. तरीही "मी मोठी झाल्यावर तुमच्या सगळ्या चिंता दूर करेल‘, असा विश्वास ती आपल्या बाबांना देत होती.
तिचा निकाल लागला. ती धावतच घरी आली. निकाल आनंददायी होता. तिच्या आनंदाला आकाश ढेंगणे झाले होते. ती शाळेत सर्वप्रथम आली होती. आई, बाबा आणि छोट्या भावालाही खूप आनंद झाला. दुसऱ्याच दिवशी शाळेमध्ये तिच्या सत्काराचा कार्यक्रम आयोजित करण्यात आला होता. घरी आल्यावरसुद्धा आई-बाबांच्या डोळ्यातील आनंदाश्रू थांबत नव्हते. "पोरीने नाव काढलं‘ म्हणत ते तिचं कौतुक करत होते. तसेच तिच्या लग्नाच्या विचारापेक्षा तिच्या पुढील शिक्षणाचा विचार करण्याचे त्यांनी ठरविले.
शेजारच्या मिठाईच्या दुकानातून त्या दिवशी बाबांनी उधारीने मिठाई खरेदी केली आणि जवळजवळ संपूर्ण गावाला मिठाई वाटली. "मुलगी‘ झाली म्हणून तिच्या जन्माच्या वेळीही त्यांनी एवढी मिठाई वाटली नव्हती. मुलगीही काहीतरी करू शकते यावर त्यांचा विश्वास दृढ झाला होता.
जे आहे त्यात हे कुटुंब समाधानी होतं. मात्र मुलगी मोठी होत असल्याने बाबांना तिच्या लग्नाची चिंता सतावत होती. तिच्या लग्नासाठीच्या आर्थिक तरतूदीच्या विचाराने ते अधिकच चिंताग्रस्त होत. तरीही ती वडिलांना आधार देत होती. तरीही "मी मोठी झाल्यावर तुमच्या सगळ्या चिंता दूर करेल‘, असा विश्वास ती आपल्या बाबांना देत होती.
तिचा निकाल लागला. ती धावतच घरी आली. निकाल आनंददायी होता. तिच्या आनंदाला आकाश ढेंगणे झाले होते. ती शाळेत सर्वप्रथम आली होती. आई, बाबा आणि छोट्या भावालाही खूप आनंद झाला. दुसऱ्याच दिवशी शाळेमध्ये तिच्या सत्काराचा कार्यक्रम आयोजित करण्यात आला होता. घरी आल्यावरसुद्धा आई-बाबांच्या डोळ्यातील आनंदाश्रू थांबत नव्हते. "पोरीने नाव काढलं‘ म्हणत ते तिचं कौतुक करत होते. तसेच तिच्या लग्नाच्या विचारापेक्षा तिच्या पुढील शिक्षणाचा विचार करण्याचे त्यांनी ठरविले.
शेजारच्या मिठाईच्या दुकानातून त्या दिवशी बाबांनी उधारीने मिठाई खरेदी केली आणि जवळजवळ संपूर्ण गावाला मिठाई वाटली. "मुलगी‘ झाली म्हणून तिच्या जन्माच्या वेळीही त्यांनी एवढी मिठाई वाटली नव्हती. मुलगीही काहीतरी करू शकते यावर त्यांचा विश्वास दृढ झाला होता.
0 comments:
Post a Comment