चल ब्रेकअप करू?

"एवढा वेळ का लावलास?‘ बागेतल्या बाकावर बसूनच त्यानं तिला आल्या आल्या पहिलाच प्रश्‍न विचारला.
"मला तुला काही तरी सांगायचयं..‘ तिने वेगळ्याच विषयाला हात घातला.
"म्हणून उशिरा आलीस का?‘ त्याचा त्रागा थांबला नाही.
"तू माझं ऐकणार आहेस का?‘ तिने आपले म्हणणे पुन्हा मांडण्याचा प्रयत्न केला.
"मी इथे कॉलेज सोडून तुझी वाट पाहतोय. या आधी पण दोनवेळा तू उशिरा आलीस!‘ त्यानं आपलाच प्रश्‍न लावून धरला.
"मी पण कॉलेज सोडून आलेय आता इथे! पण...‘ ती काही बोलणार तेवढ्यात त्यानं तिला थांबवलं.
"आधी मला सांग तुला उशिर का झाला? नंतरच आपण पुढचं बोलू‘ तो ठाम राहिला.
"चल, तुला माझं काही ऐकून घ्यायचं नाहीए! बाय‘ बघता बघता ती निघूनही गेली.
तो प्रचंड अस्वस्थ झाला. तसाच तो रूमकडे निघाला.

***

याची अस्वस्थता पाहून रूममेटने विचारपूस केली.
"साला, त्याच्यामुळे तू एवढा परेशान झालास का?‘ रूममेट त्याला रिलॅक्‍स करत पुढे म्हणाला, "चलता, है भाई! समुद्राचा तळ आणि मुलीच्या मनाचा तळ आयशप्पथ कोणालाच समजत नाय! तू किस झाड की पत्ती?‘ याची उत्सुकता ताणली. त्याने मग सगळ्या घटना सांगायला सुरुवात केली. "तिच्याशी कॉलेजात फ्रेशर्स पार्टीत झालेली ओळख. ती सेकंडला आणि मी थर्डला. दोघांच्या ब्रॅंचेसपण वेगळ्या. फ्रेशर्स..‘ त्याला थांबवत रूममेट म्हणाला, "बस्स.... मग ती तुला, तू तिला असं करत करत... फ्रेंड, बेस्ट फ्रेंड, इमोशन, सेंटीपणा, घरचे वगैरे, मग शेअरिंग, मग लव्ह.. तू तिचा बच्चू, जानू आणि काय काय झालास‘
तो आता चांगलाच खुलला होता. "आयला तुला कसं माहित रे!‘ त्याचं कुतूहल जागृत झालं. "ये सब दुनियादारी है! काय वेगळं नसतं. हे असचं असतं बघ. प्रेम, प्यार, इश्‍क, लव्ह वगैरे वगैरे!‘ तो थांबला.
"बरं मग आता आमच्यात जे होत आहे, त्याचं काय?‘ तो पुन्हा मुद्यावर आला. रूममेटचं लेक्‍चर सुरु झालं, "हे बघ, ती फर्स्टला तू सेकंडला असताना तुमची ओळख. म्हणजे दोन वर्षांची ओळख. पण अलिकडे अलिकडे ती तुला टाळते. भेट कमी करते. वेळेत येत नाही. कॉलेजातही फार बोलत नाही. आणि तिचं सेकंड इअर.. तुझं शेवटचं. तुला पुढे शिकायचं अन्‌ तिचे घरचे तिच्या लग्नाच्या मागे.. कदाचित...‘ याच्या अंगावर हळूहळू रोमांच उभे राहत होते. जणू काही रूममेट भविष्यवेत्ताच होता. "कदाचित... कदाचित, काय?‘ त्याने प्राण कानात आणून प्रश्‍न विचारला. रूममेट पुन्हा खुलला, "हे बघ शांत रहा. कदाचित तिला एखादा दुसरा मुलगा...‘ याचा पार अपेक्षाभंग झाला. "ये ये काय बोलतोस तू?‘ तो रूममेटवर भडकला. "चल जाऊ दे...‘ तुला नाय पटायच्या गोष्टी. पण त्याची उत्सुकता आणखी चाळवली, "बरं बरं सांग‘ रूममेट पुन्हा सुरु झाला, "हे बघ, हे कॉलेज असंच असतं. तिथून फार लग्न ठरत नाहीत. ते काय मॅरेज ब्युरो आहे का? आणि कॉलेज संपलं की भेट कमी कमी होत जाते. पुढे पुढे मग... असो. त्यामुळेच कॉलेजात "लव्ह, ब्रेकअप, लव्ह‘ असं चालूच असतं दोस्ता. आणि तिची आताची चिन्हे "ब्रेकअप‘च्या दिशेने आहेत?‘
याला धक्काच बसला... पुढे बराच काळ शांतता पसरली. शेवटी रूममेट समारोपाचं म्हणाला, "इसिको तो लाईफ कहते है, दोस्त!‘ 

***

कॉलेजच्या कॅंटिनमध्ये ती तिच्या "बेस्ट फ्रेंड‘सोबत बसली होती. "बघ ना गं. त्यानं काल माझं ऐकूनच घेतलं नाही. माझ्या घरी माझ्या लग्नाचं बघत आहेत. आणि हा मला पुन्हा पुन्हा भेटायला बोलवतो. त्याला कसं सांगू?‘ बेस्ट फ्रेंड म्हणाली, "अगं, हे असंच असतं. कॉलेज संपत चाललं की पोरांना जास्तीत जास्त भेटावसं वाटतं. पुन्हा थोडीच वेळ मिळेल त्याला....‘ "म्हणजे?‘ तिने तिला थांबवत म्हटलं, "अगं कॉलेजातलं प्रेम असंच असतं. माझं, आपल्या वर्गातल्या कितीतरी मुलामुलींचं बघ. ब्रेकअप, लव्ह सुरु असतचं! परवा तर मी एका "ब्रेकअप‘ पार्टीला गेले होते‘ तिला हे सगळं ऐकनंही असह्य होऊ लागलं. पण एका अर्थानं खरं वाटू लागलं.

***

रात्रीचे दहा वाजले होते. तो त्याच्या रूममध्ये. तर ती तिच्या घरी. दरम्यान त्यांचा संवादही कमी झाला होता. त्यानं तिला सहजच मेसेज केला. "मिस यू डिअर, युअर बच्चू!‘ तिने बराच वेळ विचार केला आणि रिप्लाय दिला, "मिस यू बट वॉन्ट टू टेल समथिंग...‘ त्याचा रिप्लाय, "हो मलाही काही सांगायचं?‘ तिचा रिप्लाय, "चल, तू सांग‘ आधी कोणी सांगायचं यावरून एकमत होईना. त्यामुळे तिने तोडगा काढला. एक वेळ ठरवली आणि त्या वेळेला दोघांनीही एकदाच मेसेज पाठवायचा. त्यालाही कल्पना आवडली. पण दोघांच्याही मनात संदिग्धता होतीच. शेवटी ठरलेली वेळ आली आणि दोघांनीही मेसेज डिलिव्हर केला, "मी तुला फेसबुक, व्हॉटस्‌ऍपवरून कधीच बॅन करणार नाही. पण, आता आपण येथेच थांबूयात. ब्रेकअप करूयात....‘